مقدمه

جنگ در سوریه هر چند حاصل نقشه ، توطئه و دخالت خارجی غربی و عربی بود اما در صحنه و میدان ، جنگی داخلی بود که در پهنای سرزمین سوریه در تمام شهرها و روستاها جریان یافت و موجب صف بندی و انشقاق داخلی جامعه گردید . روشنفکران ، نخبگان و اهل قلم نیز به عنوان جزئی از جامعه ، از این صف بندی در امان نماند . جنگ از دو جنبه بر جامعه فرهنگی سوریه تأثیر گذاشت . از سویی با ایجاد اختلاف نظر در مورد موضعگیری نسبت به آنچه در صحنه سوریه جریان داشت موجب تضعیف طبقه روشنفکران گردید . برخی به تأیید اعتراضات پرداختند و برخی مهاجرت را ترجیح دادند ، برخی دیگر سکوت را برگزیدند و البته اکثریت ، ماندن و تأیید نظام و مقابله فکری با جریان فکری پشت صحنه رویدادها را انتخاب نمودند . همچنین از سوی دیگر جنگ ویرانگر و فراگیر ، موجب توقف فعالیت های فرهنگی و به حاشیه رفتن آن گردید ، هر چند پس از چند سال نخست و با گذشتن از مرحله خطر و آزادسازی مناطق وسیعی از سوریه از سیطره تروریست ها و معارضین مسلح ، به تدریج فعالیت های فرهنگی و مؤسسات فرهنگی از سر گرفته شد .

روزنامه الوطن چاپ دمشق در مصاحبه با آقای مالک صقور رئیس کنونی اتحادیه نویسندگان سوریه به گفتگو در مورد وضعیت صحنه روشنفکری و روشنفکران ، فرهنگ و اهل فرهنگ و فعالیت های فرهنگی پرداخته است .

آنچه در پی می آید ترجمه این مصاحبه می باشد .

-----------------------------------------------------------

  موضوعات مختلفی ما را به ترتیب دادن این گفتگو با ادیب، مالک قصور، رئیس اتحادیه نویسندگان سوریه ، واداشت؛ گفتگویی که اولین مصاحبه بعد از گذشت حدود یک سال از پذیرش این مسؤولیت ، می باشد . مهمترین آن موضوعات ، جشن طلایی ( پنجاهمین سالگرد ) تأسیس اتحادیه و دیدار مهم رئیس جمهور با تعدادی از نویسندگان سوری و عرب و خارجی شرکت­کننده در جشن تأسیس  است .  افزون بر این ، نبود هیچ نکته جدیدی در کارها و فعالیت­ها و برنامه­های اتحادیه نویسندگان و زیرمجموعه­های آن و نیز وضعیت فرهنگ و قشر فرهیخته زیر سایه بحران و جنگ و پیامدهای ناگوار آن و نقش این دو در حل بحران و برون رفت از اوضاع کنونی با سازوکارهای عملی جدید متناسب با زمانه و مقتضیات مرحله بازسازی انسان، از دیگر موضوعات انجام این گفتگوست.

وضع فرهنگ خوب است

· برای اولین سؤال وضعیت کنونی فرهنگی را در زیر سایه بحران و جنگ و پیامدهای ناگوار آن چگونه ارزیابی می­کنید؟

به نظر من در حال حاضر نمی­توان وضعیت فرهنگی تحت تأثیر جنگ و پیامدهای آن را از اوضاع نظامی و اقتصادی و سیاسی جدا کرد . همه می­دانند که بیش از دو دهه قبل ، با وضع تحریم ، جنگ اقتصادی علیه سوریه اعلام شد و در طول جنگ پلید کنونی با هدف گرسنه نگه داشتن ملت سوریه و براندازی حکومت بعد از فروپاشی آن، تحریم ها افزایش یافت . لیکن همه کسانی که در داخل و خارج با سوریه جنگیدند ، با تحمل سرافکندگی شکست خوردند . از این وضعیت - وضعیت جنگ – که در آن همه چیز به کار برده شد ، می­توان اوضاع فرهنگی را ، به عنوان جزئی جداناشدنی از اوضاع یا صحنه سوریه ، مثبت و بلکه بسیار مثبت ارزیابی کرد . اگر به نیمه پر لیوان و نه نیمه خالی آن نظر کنیم ... و اگر بصیرت اکثریت مردم سوریه را مد نظر قرار دهیم ، ­که موضوعی مهم در فرهنگ است ، می­بینیم که اوضاع فرهنگ به معنای عام آن خوب است ... می­گویم خوب است از خاستگاه مفهوم عام فرهنگ می باشد . اما فرهنگ چیست؟

برای فرهنگ بیش از یک تعریف و بلکه تعریف­های بسیار زیادی وجود دارد . من تعریفی را ترجیح می دهم که تحت عنوان «بیانیه مکزیک» در سال ۱۹۸۲ مورد توافق قرار گرفت . در آن همایش بین­المللی مربوط به سیاست­های فرهنگی که در آن ۴۶۰  شخصیت از ۱۲۶ کشور شرکت کرده بودند ، بر این مسئله توافق شد که فرهنگ در معنای وسیع خود ، مجموعه­ای از ویژگی­های روحی و مادی و فکری و عاطفی است که جامعه ای مشخص یا طبقه­ای اجتماعی با آن شناخته می­شود و هنرها، آداب و سبک­های زندگی و تولید اقتصادی را در بر می­گیرد همانگونه که شامل حقوق اساسی انسان و نظام ارزش­گذاری و هنجارها و عادات اجتماعی و معتقدات نیز می­شود . بنابراین نمی توان بعد فرهنگی را از ابعاد اقتصادی و نظامی جدا کرد .

روشنفکر کیست؟

· اما دیده می­شود روشنفکران حقیقی کنار رفته اند و دیگر نقش اجتماعی و روشنگرانه پیشرو خود را بازی نمی­کنند ... دلایل این امر به نظر شما چیست؟

نمی­خواهم در جواب این سؤال به کسی ظلم کنم یا شخصی را متهم سازم . من به نوبه خود این سؤال را از شما می پرسم که روشنفکر حقیقی چه کسی است؟

به گمان من، در گذشته در مورد فرهنگ و روشنفکری و روشنفکران و نقش آن ها در زندگی عمومی و اجتماعی آن گونه که امروزه هست ، صحبت نشده است . شاید این امر ناشی از این باشد که ( در شب تاریک ، ماه کامل را می­جویند ) و این به سبب باوری بود که با گذشت روزگاران در ذهن ملت های متمدن و حتی عقب­مانده ، ریشه دوانده بود که روشنفکران طلایه داران هوشیار ، پیشگامان نخستین و مشعل­داران روشنفکری و آزادی و قیام هستند. ... اما این باور کم و بیش ، نه در این عصر یا آن دوره بلکه در طول قرن ها ، در نتیجه موضعگیری­های خود روشنفکران ، سست شد .  مثال­های بسیاری از روشنفکران و ویژگی­ها و انواع و نقش­های آنها حتی قبل از پیدایش اصطلاح «اینتلکچوال/intellectual» یا «طبقه روشنفکران / نخبگان » وجود دارد که قابل شمارش نیست و شاید این امر طبیعی باشد زیرا به هر حال روشنفکر هم یک انسان است .

الان و به صراحت می­گویم : برخی از روشنفکران از مسؤولیت فرار کرده­اند بله فرار کرده اند ، برخی از آن ها از زیر بار مسؤولیت شانه خالی می­کنند ، برخی دیگر گویی ناپدید شده­اند ، بعضی ها در حاشیه­اند ، عده­ای هم خود را کنار کشیده­اند و عقب نشسته­اند و منتظرند ببینند آخرش چه می­شود... و پیروزی با چه کسی خواهد بود؟ عده­ای هم گویا به این آیه قرآن عمل کرده­اند که « تو و خدایت به جنگ بروید ما همینجا می­نشینیم/ فاذهب أنت و ربک فقاتلا إنا ههنا قاعدون».

اما به نظر من اکثریت روشنفکران داخلی ایستادگی کردند زیرا آنها از ابتدا حقیقت را دریافتند و بازی را فهمیدند و دلارهایی که عده­ای را تسلیم کرد ، آنها را تغییر نداد. لازم است در اینجا بین روشنفکر و نویسنده تفاوت بگذاریم .

هر نویسنده ای باید روشنفکر باشند ولی ضرورتاً هر روشنفکری نباید نویسنده باشد ... ما کارگر روشنفکر داریم و کشاورز روشنفکر و نظامی روشنفکر و تاجر روشنفکر و مهندس روشنفکر و پزشک روشنفکر و ...... . تعمیم دادن اینجا بی­فایده است. باید منظور از روشنفکر حقیقی روشن باشد ؟ می­توان اینجا از انواع روشنفکران سخن گفت مثلاً بگوییم: روشنفکر انقلابی، روشنفکر واپسگرا و چپ و راست ؛ این تقسیم­بندی ما را به انواع روشنفکر رهنمون می شود . به عنوان مثال ، گرامشی کسی است که صفت روشنفکر ارگانیک را به کار برد و بعضی جاها روشنفکر حقیقی را مطرح کرد اما میشل فوکو اصطلاح روشنفکر فراگیر  را بیان کرد . ادوارد سعید از روشنفکر انقلابی سخن گفت و ادونیس از روشنفکر طبیعی و هادی المولی، روشنفکر جهانی را به این ها اضافه کرد.

اما استاد صالح عبدالعظیم، مدرس جامعه­شناسی در دانشگاه عین الشمس، انواع روشنفکر را به وجوه معاصر دیگری از روشنفکران تعمیم داد مانند: ۱. روشنفکر تاجر، ۲. روشنفکر مؤسسه ۳. روشنفکر دوست­داشتنی۴. روشنفکر مجیزگو ۵. روشنفکر گستاخ، ۶. روشنفکر القاب ( آقای دکتر و ... )

طبعاً صالح عبدالعظیم هریک از انواع و گونه­های روشنفکری را از دیدگاه خود توضیح می­دهد. دیدگاهی  برخاسته از این اندیشه که هر مرحله تاریخی روشنفکران خاص خود را دارد و جهان عرب با تحولاتی که در سطح مبانی اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و فرهنگی آن رخ داده است، ظهور انواع جدیدی از روشنفکران با ویژگی­های جدید را ایجاب کرده است. بی شک، طبقه­بندی صالح عبدالعظیم تا حدودی درست است اما مسئله را به شدت سطحی می­سازد و تصویری کاریکاتوری از انواع و اقسام روشنفکر ترسیم می­کند و شاید عامدانه یا غیرعامدانه گروه عظیمی از روشنفکران را نادیده می­گیرد. روشنفکرانی که آلوده نشده­اند و مناعت طبع و پاکی­شان آن­ها را برحذر داشت که خود را بفروشند و به مشتی دلار خشنود شوند یا وجدانشان را قربانی کنند. به روشنفکر حقیقی یا روشنفکر ارگانیک مدنظر گرامشی که منظور شماست برمی­گردم و من نمی­دانم آیا چنین روشنفکری وجود دارد یا چند درصد از روشنفکران را شامل می­شود. اما این [دسته از ] روشنفکران به نظر جولیان بندا [فیلسوف فرانسوی]، « تکلیفشان این است ریسک و خطرِ سوختن و طرد شدن و به دار آویخته شدن را بپذیرند، آنها شخصیت های مشهور نمادین هستند. گرامشی خود، نمونه­ای از  نقشی را که برای روشنفکران می­پسندد، ارائه می­دهد: او یک زبان شناس چیره­دست و رهبر جنبش کارگری ایتالیا و یکی از مهمترین تحلیلگران اجتماعی اندیشمند است. کسی است که همّش ایجاد سازمان فرهنگی کاملی مرتبط با جنبش کارگری بود .

روشنفکران در دیدگاه گرامشی دو نوع هستند:

اول: روشنفکران سنتی مانند معلمان، کشیشان (بزرگان دین) و کارمندان .

دوم: روشنفکران ارگانیک که به شکل مستقیم با طبقات یا مؤسسات تجاری در ارتباط هستند که روشنفکران را برای سامان­دهی منافع یا دست­یابی به سلطه بیشتر و رقابت گسترده­تر استخدام می­کنند . اما به نظر من روشنفکر هر نوعش می خواهد باشد وجودی ،کلی ، انقلابی ، چپی یا راستی باشد، اگر روشنفکری­اش را در خدمت به کشور و جامعه­اش به کار نگیرد، اگر پیشران و هدف و آرمانش انسان نباشد ، اگر در راه خیر و حق و آزادی و عدالت و برابری نکوشد و مبارزه نکند ، خیری در او و در روشنفکری­اش نیست.

مسؤولیت نویسنده در تقویت جامعه

· عده­ای می­گویند راه حلی برای بحران سوریه و جنگی که در آن قرار داریم و پیامدهای ناگوار آن جز راه حل نظامی وجود ندارد و عده­ای دیگر معتقدند این مسئله نیازمند راه حلی سیاسی با مشارکت عمومی است. گروه سوم هم راه حل آن را فقط راه حل فرهنگی می­دانند... نظر شما به عنوان یک ادیب و روشنفکر و رئیس اتحادیه نویسندگان عرب چیست؟

جواب شمشیر، شمشیر است ... پس نمی­شود با دسته ­ای انسان دیوانه وحشی دست نشانده جز با شمشیر گفتگو کرد و در مقابله با این گروه، راه حل نظامی که ارتش سوریه در آن پیروز شد، تنها راه حل است و اگر ما به نشانه بزرگداشت و احترام و تکریم این ارتش بزرگ کلاه از سر برداریم و تعظیم کنیم و بر خاک زیر پای رزمندگان و شهدا بوسه بزنیم، حق آن ها را به جا نیاورده­ایم. در تاریخ هم ارتشی را نمی­بینید که مانند این ارتش، هشت سال و نیم بجنگد و همچنان مقاوم و پیروز بماند.

اما کسانی که راه حل را در سیاست می­دانند و آن را ترجیح می­دهند ... به نظر من گفتگو و مذاکره با کسانی که به رژیم صهیونیستی پناه بردند و برای همه شناخته شده هستند و البته کسانی هم که با آنان همداستان و هم­پیمان شدند هم شناخته شده اند، مردود است . این جنگ مسائل بسیاری را آشکار ساخت و موضوعات بیشتری را هم آشکار خواهد کرد . این جنگ ، آزمایش و امتحان و سنگ محکی بود برای بزرگ و کوچک ... و سنگ محک و سنجه اصلی همانا عشق به وطن و پایبندی به خاک آن و بزرگی آن و یکپارچگی اراضی آن است.

اما آن کسانی که از راه حل فرهنگی صحبت می­کنند، من می­گویم ، از سال ۲۰۱۱  و ما می­گوییم : بحران و جنگ از خارج بر ما تحمیل شده است . هر کس توانست به خدعه و فریب و گمراه کردن مردم روی آورد و با شیوه­های بین المللی به شستشوی مغزی و سلطه بر افکار روی آوردند ... در این زمان .... ما گفتیم و می­گوییم:  این یک زشتی آشکار و یک ارتداد به معنای دقیق کلمه بود ،  ارتداد از اسلام ... ارتداد از مفاهیم عربیت ... ارتداد از ارزش­ها و اخلاق و فضیلت ... در اینجا ... نقش نویسنده و نویسندگان در مقابله با این ارتداد در همه سطوحش پررنگ­تر می شود و نقش اتحادیه نویسندگان و دفتر اجرایی و شورا و شعب و مؤسسات آن و همه اعضایش، ایجاد منظومه روشنگری معرفتی، ادبی، فکری و فرهنگی است که خفاش­های ظلمت و تاریکی را رسوا کند.

بله، فرهنگ اصیل بخشی مهم از راه حل است به شرط آگاهی و روشنگری ... بله ، نویسنده در تقویت و استحکام جامعه و ایجاد مصونیت اخلاقی و تربیتی و ملی و قومی که جامعه را از کج روی و گمراهی محافظت کند، مسؤولیتی بر عهده دارد. پیشنهاد می­کنم کارگاهی برای ترسیم طرح و پروژه­ای کامل و همه جانبه تشکیل شود .

· آیا به نظر شما جامعه ما چه افراد و چه در حوزه فعالیت­های مدنی و دولت و سازمان­ها و نهادهای رسمی آن گونه که بایسته است با فرهنگ و اهالی فرهنگ و اندیشه­های روشنفکرانه و متفکران ، تعامل می­کنند؟ پیشنهادهای شما در این زمینه چیست؟

در جواب این سؤال می­گویم: ابداع امری فردیست اما فرهنگ مقوله­ای اجتماعی است ... اگر بخواهم منصف باشم می­گویم: من مقامات دولتی و نهادهای فرهنگی را مسؤول نمی­دانم ... مراکز فرهنگی در همه شهرها آماده­اند و در هر منطقه از شهر دمشق ساختمانی وجود دارد به اسم مرکز فرهنگی عربی ... که در آنجا همیشه دوستان مرکز حضور دارند ... در همین حال شعبه­های اتحادیه نویسندگان هم وجود دارد ... پس اگر کوتاهی هست از خود روشنفکران و اهالی فرهنگ یا دست­اندرکاران فرهنگی است.  بنابر تجربه شخصی­ام تعامل و همکاری نزدیکی بین اتحادیه نویسندگان و وزارت فرهنگ وجود دارد و وزارت فرهنگ و شخص وزیر از فعالیت­های فرهنگی حمایت می­کنند؛ نه فقط در پایتخت بلکه در کل استان­ها و نمونه های بسیاری در این خصوص وجود دارد. بنابراین وقتی که ما باید این مسئولیت را بر عهده بگیریم ، بس است مسؤولیت را به گردن این و آن انداختن .

اما این که پیشنهادهای من در تقویت کار فرهنگی چیست همانطور که قبلاً هم گفته­ام می­گویم: یک دست صدا ندارد . فرهنگ ، کوشش و عملی گروهی و اجتماعی است ، از این رو پیشنهاد می­کنم برای ارائه نقشه راه فرهنگی و طرح فرهنگی جدید جهت بروز رسانی گفتمان ( فرهنگی، تربیتی و دینی) در مقابله با اندیشه های تروریستی و تکفیری وهابی و تعصب قومی ، کارگروهی جدی متشکل از ( وزارت فرهنگ ، اتحادیه نویسندگان ، وزارت آموزش و پرورش و وزارت اطلاع رسانی ) تأسیس شود.

توجه به جوانان

· اما می­بینیم که فعالیت­های شعبه های اتحادیه صرفاً منحصر می­شود به برگزاری شب­های شعر و قصه که در غیاب تقریباً صد در صدی جوانان و با حضور تعداد کمی از اعضای اتحادیه برپا می­شود . آیا از نظر شما این شیوه فعالیت برای تأثیرگذاری بر جامعه و تحقق اهداف اتحادیه کافی است؟

هر یک از شعبه های اتحادیه مسؤولیت جمع کردن جوانان و اقشار دیگر را بر عهده دارند و شما از یک شعبه صحبت می­کنید و نه از همه شعبه­ها . من بعضی از مراکز را می­شناسم که سالن اجتماعات آن گنجایش میهمانان به ویژه جوانان را ندارد و تصریح می­کنم شورای اجرایی شعبه اتحادیه مسئولیت­ این کارها از جمله کیفیت فعالیت­ها و برنامه­ها و دعوت ها را بر عهده دارند . طبعاً این فعالیت­ها هدف فرهنگی را برآورده نمی­سازند و حتی یک هدف از اهداف اتحادیه را هم محقق نمی­کنند و این مشکل یا موضوعی­است که باید حل شود و باید دریابیم که چگونه از استعدادهای جوان حمایت کنیم و این یکی از اولویت­های اتحادیه است.

دیدار بسیار مهم

· چند روزی است تحت رعایت رئیس جمهور جشن پنجاهمین سالگرد تأسیس اتحادیه را برگزار کرده­اید و این مراسم مفتخر شد به دیدار رئیس جمهور بشار اسد با تعدادی از شرکت­کنندگان سوری و خارجی به نمایندگی از همه شرکت­کنندگان ... برای ما از حال و هوای این دیدار بگویید .

در سال جاری نویسندگان سوریه جشن سالگرد تأسیس اتحادیه­شان را برگزار کردند و گزارشی درباره تأسیس آن، مؤسسات آن، فعالیت­های آن، نقاط قوت و ضعف آن در سال ۲۰۱۹ نوشته شد . مراسم اصلی این جشن در روز پانزدهم دسامبر در کتابخانه ملی اسد تحت رعایت کریمانه رئیس جمهور بشار اسد برگزار شد و خانم دکتر نجاح العطار نماینده رئیس جمهور، آیین گشایش مراسم عید طلایی که گروه­های رسمی و فرهنگی و همچنین مردمی بسیاری در آن حاضر بودند ، را انجام داد . خانم دکتر نجاح العطار سخنرانی بسیار رسا و جامع و مانعی ایراد کرد و در پایان مراسم دکتر نجاح العطار میهمانان را به مراسم استقبال بسیار باشکوهی برای بزرگداشت ادبا و نویسندگان و مهمانانشان دعوت نمود . همچنین دارالاوبرا به مناسبت عید طلایی اتحادیه نویسندگان کنسرت موسیقی بسیار دلنشینی برگزار نمود.  در پایان ، این مراسم با استقبال رئیس جمهور از گروهی از ادبا و نویسندگان میهمان عرب و ادبای سوری مزین شد. این دیدار بیش از دو ساعت طول کشید. رئیس جمهور در این دیدار به اهمیت نقش روشنفکران و قشر فرهیخته و اهمیت نویسندگان اشاره کرد. رئیس جمهور اسد، این نکته را هم مد نظر قرار داد که سرمایه­گذاری در برنامه­های فرهنگی، مفیدتر است زیرا این سرمایه­گذاری ، انسانی می پروراند مسلح به علم که او را مصونیت می­بخشد و این توانمندی را به او می­دهد که بتواند خودش را و جامعه­اش را و کشورش را رشد دهد . رئیس جمهور اسد همچنین بر اهمیت حضور فرهیختگان در جبهه مفاهیم و مصطلحاتی که از خارج در حال پی ریزی است تا در خدمت طرح­ها و نقشه­هایی قرار بگیرد که به مصلحت کشور نیست ، تأکید کرد. ایشان بر لزوم ایجاد گفتمانی انتقادی و سازوکارهای فرهنگی و گفتگویی خلاقانه که بتوانند با جنگ مفاهیم و کشمکش­های حاصل از آن مقابله کند ، نیز تکیه کردند. جنگی که به دنبال پی­ریزی یک نگرش عمومی است که دسته بندی ، اختلاف، درگیری و به جان هم افتادن و بریدن از خود و از اجتماع ، جای تنوع و غنای فرهنگی را در سوریه بگیرد. همچنین اهمیت زبان عربی و پاسداشت آن را نیز مورد تأکید قرار دادند و به تشریح مفاهیم هویت و انتماءپرداختند . حقیقتاً این دیدار از نظر همه نویسندگان شرکت­کننده ، دیدار بسیار پراهمیتی بود.

شرکت­کنندگان در برنامه­های مراسم اتحادیه نویسندگان عرب در عید طلایی، پیام سپاس و تقدیری خطاب به جناب رئیس جمهور بشار اسد، رئیس جمهور کشور عربی سوریه، به این شرح ارسال کردند:

جناب رئیس جمهور بشار اسد، رئیس جمهوری عربی سوریه، سخن صادقانه همواره در طول تاریخ کشور ما برای دفاع از وطن و پشتیبانی از وحدت و یکپارچگی آن، به ویژه در جنگ تروریستی اخیر که به سوریه تحمیل شد ، جنگی که ارتش عربی سوریه قهرمان ما همچنان با فداکاری­های شجاعانه و قهرمانان بی­نظیرش در حال پایان دادن به آخرین فصل­های تراژدیک آن هستند، شریکی حقیقی و امانتدار برای تفنگ بوده است.

همانا نویسندگان سوریه که مراسم بزرگداشت پنجاهمین سال تأسیس اتحادیه­شان را تحت رعایت کریمانه شما برگزار کرده اند، بر این امر تأکید می­نمایند که مسئله اصلی برای آنها همواره فلسطین بوده و فلسطین خواهد ماند و موضوع قومیت عربی ، همواره در فکرشان و عملشان حاضر است . حقیقتاً هویت عربی یک ویژگی تمدنی است و نه موضوعی گذرا ، همانگونه که پایبندی آنها به مسئله آزادی فلسطین ، همان پایبندی به آزادی جولان و استان اسکندرون است . مشارکت ادبا و روشنفکران عرب و غیر عرب ، چیزی نیست جز نشانه­ای روشن از استراتژی خط مقاومت و پیروزی آن در تمام عرصه­ها و نشانی از دوشادوش ایستادن فرهیختگان و ادبایی که مقاومت مقتدارنه و پایمردانه را برگزیدند و به مبانی انسانیت و ارزشهای اخلاقی اصیل پایبند ماندند. آنانی که شجاعت و حکمت جنابعالی را در نیروی زندگی و شعله ابتکار به کار گرفتند ... به نام همه آنها و از جانب همه آنها والاترین درودها و سپاس ها و قدردانی ها را به جنابعالی تقدیم می­کنیم ، به پاس عنایت کریمانه­تان نسبت به مراسم اتحادیه در عید طلایی و به پاس لطف همیشگی تان به فرهنگ ملی و رهبری حکیمانه­تان در  میدان مبارزه با دشمن تروریستی و برجسته کردن نقش نویسندگان در مواجهه با اندیشه­های واپسگرا و ارتجاعی ... پاینده باشید و سوریه پاینده بماند!

پیروزی­های سوریه

· سازوکارهای فرهنگی که از طریق آن می­توان آنچه در این دیدار از آن صحبت شد را اجرایی کرد چیست؟ و موفقیت شما در عملی کردن این مباحث به جهت اثرگذاری فعالانه بر روح زمانه نیازمند چیست؟

مراسم بزرگداشت ما در این عید طلایی هم زمان بود با پیروزی های ارتش عربی سوری و این عید و این جشن سالگرد باید لحظه درنگی جدی و توقفگاهی آرام باشد برای مرور عملکرد پنجاه سال .... پس بهتر است در نکات مثبت [این عملکرد پنجاه ساله] ژرف نگری و نکات منفی را مرور کنیم تا حرکتی جدید را به سوی آینده آغاز نماییم. منظورم از آینده ، رفتن به سمت کودکان و نوجوانان و جوانان است و امیدوارم در ماه آینده ، نقشه­ای کلان به منظور تحقق آنچه مورد نظر رئیس جمهور بود در زمینه ژرف نگری و پاسداشت زبان عربی و تقویت رشد ملی و هویتی، ترسیم کنیم.

برگرفته از روزنامه الوطن شماره  ۳۳۱۲ مورخ ۹/۱/۲۰۲۰

توضیح:

اتحادیه نویسندگان سوریه تشکلی فراگیر در اراضی سوریه می باشد که تمام نویسندگان و اهل قلم اعم از داستان نویس ، شاعر و پژوهشگر در زمینه های مختلف به شرط داشتن اثر منشور را تحت پوشش قرار می دهد و در شهرهای مختلف شعبه و فعالیت دارد . مکتب ، اندیشه و فرهنگ مقاومت را می توان موضوع مورد اتفاق عموم نویسندگان و اهل فکر و قلم سوریه پس از درک آن طی سال های گذشته و شناخت ویژگی های بارز و انسانی آن ، برشمرد و موضوع بسیاری از فعالیت های اتحادیه نویسندگان سوریه اعم از شب شعر ، نشست ادبی ، چاپ و انتشار کتاب می باشد و در همین راستا از هر گونه همکاری و انجام فعالیت مشترک با تشکل های مشابه و همتا در سایر کشورهای محور مقاومت به ویژه ایران ، استقبال می نماید . زمینه برای انجام انواع فعالیت ها به هدف ترویج و تعمیق اندیشه و فرهنگ مقاومت وجود دارد . فرصت برای ما فراهم است تا با استفاده از فرصت و انجام فعالیت های مشترک ، موجب تولید محصولات فرهنگی ماندگار در مورد مقاومت از سوی اتحادیه نویسندگان سوریه شویم از جمله رمان و داستان ، دیوان شعر و پژوهش با موضوع مقاومت و نقش ایرانیان در این مرحله حساس از تاریخ معاصر سوریه . رایزنی فرهنگی در حد امکانات خود در این زمینه ورود کرده است و تاکنون چهار عنوان کتاب رمان و مجموعه مقالات منتشر و نشست های فکری و ادبی مشترک با همکاری اتحادیه نویسندگان برگزار نموده است اما ظرفیت موجود بسیار فراتر از امکانات رایزنی می باشد و حضور و ایفای نقش مؤسسات فرهنگی کشورمان را می طلبد .